شفای زندگی

زیستن در لحظه حال

بسیاری از ما یا نگران فردایی هستیم که هنوز نیامده یا در بند آنچه گذشته است، بهره ای از لحظه ی کنونی خود نمی بریم. احساس می کنیم که خوشبختی چیزی فراسوی زمان حال است و در انتظار بهبود اوضاع و احوالیم بدان امید که درهای سعادت و خوشبختی به رویمان گشوده شود. و در عین حال، در حالتی که به سختی برای "معجزه ی آینده" می کوشیم نگران حوادثی هستیم که در راهند. ترس از دست دادن شغل، دارایی، عزیزان و . .

. بسیاری اوقات فکر و ذهن ما را در احاطه ی خود دارند. منتظریم که یک لحظه ی جادویی فرا رسد که در آن خود را خوشبخت بدانیم. غافل ازاین که تنها دارایی ما همین لخظه است. زمان، یا به عبارت بهتر، رویدادهای گذشته و آینده، حواس و تمرکز مارا به طور کامل از بودن در حال و بهره بردن از آن دور ساحته است. آینده زمانی ست که ذهن، ما را در رؤیای آمدنش غرق کرده است و گذشته نیز خاطره ای است در اذهان ما از آنچه پیشتر اتفاق افتاده است. اگر نگاه دقیق تری به زندگی خویش بیاندازیم متوجه می شویم که همواره در "همین لحظه" زیسته ایم و تمامی پیشامدها جریانی گذرا و موقتی بوده است. این نگرش به ما آرامش خاطر می دهد و به ما کمک می کند که هر لحظه را آن گونه که هست بپذیریم.

در حقیقت تجربه ی این لحظه دقیقا همان چیزیست که در زندگی به آن نیاز داریم و آن را پیشاپیش از کاینات طلب کرده ایم. آن چه ما از لحظه خویش یاد می کنیم و کلماتی که به آن نسبت می دهیم لزوما حقیقت زندگی ما نیستند. خوب یا بدی برای لحظه هایمان وجود ندارد. هرچه هست لطف و نعمت بی کرانی ست که در آن غرق شده ایم. می توانیم در مقابل جریان زندگی خویش مقاومت کنیم یا تسلیم شده و به آن اعتماد کنیم. لحظه ی حال از شعوری برخوردار است که در برایر فکر و احساس ما واکنش نشان می دهد. "اگر انرژی خود را در فرار از لحظه ی اکنون هدر ندهیم، آزادی و آرامش را تجربه خواهیم کرد و در بهشت اکنون و اینجا خرامان گام بر خواهیم داشت. آنچه را که ما در درون خویش حمل می کنیم تعیین کننده ی بعدی ست که در آن ساکن خواهیم شد. اگر حامل غم، ترس، رغابت و هم چشمی باشیم، آنگاه همواره رنج و دوزخ را لمس خواهیم کرد. اگر حامل شفقت، مهر، تفاهم و آزادی باشیم، آنگاه در بعد غایی هستی ساکن خواهیم شد و شاهد ملکوت الهی خواهیم بود."(مسیحا برزگر-در ستایش زندگی) بیایید این را امتحان کنیم. با تمامی لحظات خویش صلح برقرار کنیم و به جای اینکه ناآگاهانه با مقاومت در برابر تنها چیزی که داریم (لحظه ی اکنون)، آن را از دست بدهیم، چشم به معجزه ی عظیمی که آفرینش تقدیممان می کند بگشاییم و باور کنیم که تمامی شرایط برای خوشبختی، در همین لحظه مهیاست. بیایید با آغوش باز پذیرای لحظات خویش باشیم، چرا که هر آنچه اتفاق می افتد خود خلق می کنیم، تمام حقیقت زندگی خویش را...